Λουκάς Λιάκος
αστικό πηγάδι καταμεσίς στον κεντρικό
με από πάνω πρόχειρες σανίδες
όπου το πρωί κάθεται ένας εργάτης
και τρώει άπλυτες φράουλες
ενώ το καλοκαίρι περνάει τακ τακ τις μικρές ώρες
το κορίτσι που τολμάει
Κ.Α

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015


Ντολόρες Χέιζ, πού να ‘σαι τώρα; 
Κάποιος παραπονιέται για τη σκληρότητά σου. 
Γηραιός κι άγρυπνος σε περιγράφει, έχοντας αποτύχει φτάνει: 
διασχίζοντας το σκληρό χώμα, της αιώνιας νεότητάς σου. 
Αποκοιμιέται, τι κοιτάζεις; 
Πέρα από το γυμνό σου κοριτσίστικο "Αντίο Στούρνε"
ποιος ήταν τελικά αυτός ο άντρας 
που τώρα πεθαίνει και τον λυπάσαι; 
Η δουλειά του ήταν να ξεφορτώνει 
το γαϊδούρι ενός δαίμονα 
και να σερβίρει κουρασμένα φαγητό
στις μνήμες των ανθρώπων. 
Χωρίς να σκέφτεται διακλαδώθηκε 
στο σχήμα του χάρτη της Βορείου Αμερικής 
σου πρόσφερε παγωτό
δίχως να κάνει θόρυβο. 
Εμφανίστηκε αργότερα στις κάμερες 
ξυπόλυτος κι αχτένιστος. 
Λένε πως το 'κανε για να στείλει κάποιο μήνυμα. 
Μα αυτός σχεδίαζε το πρόσωπό σου.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου