Λουκάς Λιάκος
αστικό πηγάδι καταμεσίς στον κεντρικό
με από πάνω πρόχειρες σανίδες
όπου το πρωί κάθεται ένας εργάτης
και τρώει άπλυτες φράουλες
ενώ το καλοκαίρι περνάει τακ τακ τις μικρές ώρες
το κορίτσι που τολμάει
Κ.Α

Αχιλλέας Κατσαρός...απόψε, είμαστε οι πρωτόπλαστοι, αγάπη μου.

Πρωτόπλαστοι

Όμορφο λευκό παγώνι η αρχή.
Κι εμείς το μέγα μυστικό.
Μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι
σε φουμάρω.
Κι απόψε δεν χρειαζόμαστε κουβέρτες.

Απόψε, είμαστε οι πρωτόπλαστοι, αγάπη μου.


Μπαλάντα για τον ποιητή της διάρκειας

Γράφω
χωρίς να βλέπω γράμματα στο χαρτί.
Δεν γράφω ύμνους.
Δεν γράφω για να μελαγχολώ
αλλά για να θυμάμαι
εκείνο τον πρώτο λυρισμό
του ανεπαίσθητου φωτός
που έκαμε ακόμα και τους αφασικούς
σπονδύλους στην πλάτη
να υπομειδιούν στο νωχελικό γαργάλημα
της σάρκας της αθρυμμάτιστης από έρωτα.


Les grandes personnes

Η τέχνη ν’ αγαπάς
είναι μεταξωτή.
Άσε τα λόγια τα μικρά
για τον μεγάλο κόσμο.
Κύλα μέσα στο τετράγωνο σύρμα σου.
Πινελιά βαθιά που σε χαράζει
το κύμα-φύγε.
Φύγε… Για να ξαναρθείς…
Κύλα στις μαύρες πεταλούδες σου
να γίνουν ποτάμια οι σταυροί σου.
Κύλα μέχρι να γίνεις αποσιωπητικό.


Ο δολοφόνος της Ιθάκης (εγκάθετος με τρεις τομές)

..στην απολογία του έγραφε "γεννήθηκα με ένα σοβαρό ελάττωμα
κονιορτοποίησα τη θλίψη" ..

α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
...........
Το κρεβάτι τρίζει
δεν είναι τίποτε
μη σκας
η Περσεφόνη βακχεύεται
.............
β. ΣΩΜΑ
............
ένα παλιό δημοτικό
βασικά δεν ξέρω αν είναι και δημοτικό
γιατί είμαι κακός μαθητής
η τάξη γελά μαζί μου
και η φιλόλογος με κοροϊδεύει
..
με περιπαίζουν ως
" ο δολοφόνος της Ιθάκης "
.............
ξεκινά κάπως έτσι
" σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη "
                                                          
μετά δεν ξέρω τι λέει
και το συνεχίζω όπως εγώ θέλω
γιατί δε με ρώτησες ποτέ
ποια ήταν η ζωή μου
αφού έφτασα επιτέλους
σ' αυτή την πολυπόθητη Ιθάκη
...............
η ζωή μου λοιπόν ήταν μια τιμωρία του εγώ .
πήρα το αλυσοπρίονο και άρχισα το αποτρόπαιο έργο .
δε θέλω το ρόπαλο του Ηρακλή ούτε το κεφάλι της Ύδρας
και να τα αίματα σωρό
δε θέλω να πάρω τα εύσημα για την άβρεχτη φτέρνα μου ή
ακόμη και για τα τυφλωμένα μάτια μου
δε θέλω κανένας Δον Κιχώτης να κυνηγήσει το άλογό μου
δε θέλω καμία Δουλτσινέα να με φιλήσει
θέλω μονάχα να σκηνοθετήσω το θάνατο του εγώ μου
να φωνάξω στοπ ξανά και ξανά
να το πεθαίνω και να το ανασταίνω κατ' εξακολούθηση
............
γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
............
Το κρεβάτι τρίζει
δεν είναι η Περσεφόνη
είναι η Κλυταιμνήστρα
.σσσ.. μη το πεις πουθενά. σε σκοτώνω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου